จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 7 (2)
นี่! ถ้าไม่ใช่เพราะเขาคือผู้ที่ทั้งครอบครัวเธอและอากวิน ไว้ใจมากขนาดนี้ .. เผลอ ๆ เธอจะจำหน่ายได้เลยนะว่า .. อิตา ผู้ชายหน้าบากคนนี้ ต้องเป็นจอมโจรคาวบอยที่หนีคดีขโมยวัว มาจากรัฐเท็กซัสแน่ ๆ เลย
หึ!!
แต่!! .. โอ๊ะ! ช่างเหอะ!!
ไป ๆ ออกไป๊! .. ชิ่ว ๆ !!
เธอยังมีเรื่องให้ต้องศึกษา .. เกี่ยวกับงานในบริษัทฯออก แบบของเธอค้างคา..มากกว่าจะมานึกถึงหน้าบาก ๆ ของผู้ชาย คนนี้นะคะ .. อิงจันทร์!
สี่ทุ่มเศษ รอบ ๆ ตัวอิงจันทร์แวดล้อมไปด้วยความเงียบ สงัด ที่ยอมเปิดโอกาสให้เหล่าเจ้าของพื้นที่กลับเข้ามาจับจอง ใจและอารมณ์
สาวน้อย ยินยอมให้ตัวเองพาเท้าก้าวออกมา .. ยืนสูดรับ อากาศที่สุดแสนจะสงบและสดชื่นตรงระเบียงห้องนอน
ยืนแหงนหน้า .. มองขนานไปกับท้องฟ้าราตรี จนผมยาว นุ่มสลวย..ทิ้งตัวลงมาคลอเคลียเอวบางอยู่ไหว ๆ
ใกล้ฤดูหนาวแล้ว แต่ก็ยังจะพอมีเมฆหมอกปกคลุมอยู่ เมื่อยามกลางวัน หากพอถึงเวลานี้ ท้องฟ้ากลับกระจ่างแจ่มใส
หมู่ดาวมากมาย ..แพรวพรายระยิบระยับจับกลุ่มกันเต็ม อยู่บนฟากฟ้าสีน้ำเงินเข้มดำ
อิงจันทร์ยอมจมตัวให้บรรยากาศรอบ ๆ ห่อหุ้มกายได้ อยู่สักพักจนรู้สึกหนาว เพราะอากาศกลางดึกที่นี่..ค่อนข้างจะ เย็นฉ่ำไปด้วยไอน้ำค้าง .. เสียงแมลงกลางคืนร้องกันระงมป่า โชคดีอยู่ล่ะ ที่เธอชอบที่จะนอนฟังเสียงของมันมากกว่าจะนึก รำคาญ
แสงไฟจากเคบินหลังกระจิ๋วหลิว ยังคงเล็ดลอดผ่านหมู่ ไม้พุ่มหนาออกมาให้เห็น บ่งบอกว่า 'อิตาคุณอาปีศาจน้ำแข็ง' ก็คงยังไม่นอนเช่นกันกระมัง?
และมันเป็นเช่นนี้ทุกครั้ง .. ที่เธอเดินเลยออกมาชมดาว ยามค่ำคืนนั่นน่ะแหละ
แต่แล้วจู่ ๆ เงาเคลื่อนไหวของอะไรบางอย่างที่ซุกซุ่มอยู่ มุมต้นไม้ใหญ่มืด ๆ ไม่ไกลกันนั่นก็ทำให้อิงจันทร์ตกใจ ..
.. ใจหายวูบ ..
ใครน่ะ!! .. ขโมยหรือ?
เป็นไปได้อย่างไรกันล่ะ?
เพราะบ้านพักนี้อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมและรีสอร์ทเท่าไร แถมยังจะมีเวร รปภ. หรือ security ของโรงแรมมาคอยเดิน ตรวจตราแทบจะตลอดอยู่แล้วนี่
หรืออาจเป็นเพราะตรงนี้ใกล้แนวชายป่า?
คนร้ายอาจแอบหลบมาดักซุ่มช่วงเวลาที่เวรยามเผลอ?
ไม่น่านะ!!
เพราะถึงแม้บริเวณตรงนี้จะเป็นแนวชายป่ารกไปบ้างแต่ ก็เป็นภูเขาที่มีผาลาดดิ่ง..ชันเกือบ ๆ จะเก้าสิบองศา แถมยังมี ธารน้ำเล็ก ๆ แต่ก็ค่อนข้างจะลึกกั้นอีกชั้น ดังนั้น มันจึงเป็น เสมือนราวกับมีกำแพงธรรมชาติที่ปกป้องบ้านพัก และโรงแรม ไว้ได้เป็นอย่างดี
อีกทั้งไม่ไกลกันนัก..ก็ยังมีเคบินของ 'นายใหญ่' ดักอยู่ ตั้งอีกชั้นนี่นา!!
ยิ่งตอนนี้ ยังมีเธอซึ่งเป็นลูกสาวของเจ้าของโรงแรมและ บริษัทฯมาอาศัยพักอยู่ด้วยแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยจึง ยิ่งจะต้องแข็งขันมากกว่าเดิมอยู่แล้วนี่นา .. เพราะคุณอา GM น้ำแข็งนั่นคงต้องสั่งงานเอาไว้สิ!
แถมเขาเองก็พักอยู่ใกล้ ๆ บริเวณตรงนี้ด้วยเช่นกันนิ!!
แต่ไม่แน่ เพราะเธอก็เพิ่งจะรู้จากคุณแม่บ้านว่าจริง ๆ เขามีห้องชุดประจำตำแหน่งที่กว้างขวางใหญ่โตอยู่บนโรงแรม ในเมื่อบิดาจัดสวัสดิการตรงนี้ไว้ให้ตำแหน่งใหญ่ ๆ ทุกคน แม้ แต่คนที่มีครอบครัว ก็ยังได้รับบริการและสวัสดิการเท่าเทียม กันกับผู้บริหารท่านนั่นด้วยซ้ำ
คุณแม่บ้านยืนยันมาอย่างนั้นว่าเขามีห้องพักด้วย เพียง แค่นายฝรั่งคนล่าสุดคนนี้ มักจะชอบอาศัยหลบมานอนที่เคบิน ส่วนตัวของเขามากกว่าห้องพักชุดสุดหราที่จัดอยู่ข้างบนนั่น
ก็ในเมื่อเขามาหลบมานอนอยู่แถวนี้ .. แล้ว? .. เจ้าเงา ทะมึนปริศนาน่าสงสัยนี่มันโผล่มาได้ยังไงกัน!?!
อิงจันทร์แม้จะคิดเยอะ..ขี้ตกใจตามนิสัยแม่ไก่.. แต่ก็ยัง พอจะมีสติ..
สมองรีบประมวลคิดหาทางหนีทีไล่ไว้ก่อน จึงยังไม่กล้า ร้องตะโกน..กระโต๊กกระต๊าก..ขอความช่วยเหลือใด ๆ ให้เจ้า เงานั่นไหวตัวทันว่ามีคนอื่นยืนอยู่ตรงนี้ในตอนนี้
แม้จะไม่แน่ใจว่า..เจ้าของเงาปริศนานั่นจะทันสังเกตเห็น เธอด้วยไหม? เพราะตรงที่ ๆ เธอยืนชมดาวอยู่มันมืดมาก
ยังโชคดีที่อิงจันทร์ตั้งใจจะออกมาชมดาว .. จึงไม่คิดที่ จะเปิดไฟที่ริมระเบียงไว้ในตอนแรก
คิดอย่างนั้น ร่างเล็กบางจึงค่อย ๆ ขยับตัวให้ถอยร่นไป ที่กำแพง เพื่อพาตัวเองไปให้ชิดติดกำแพงให้มากที่สุด เพื่อจะ ค่อย ๆ ย่องกลับไปที่ประตู และจะได้รีบมุดตัวกลับเข้าห้องให้ เร็วที่สุด ปิดประตู วิ่งไปคว้ารีโมทเพื่อกดเรียก รปภ. กับคุณแม่ บ้านที่พักอยู่ที่ห้องชั้นล่างให้ขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนกัน
ยังไม่ทันขยับตัวไปไหนได้อย่างที่ใจวางแผนก็ทันได้ยิน เสียงทักมาเป็นภาษาฝรั่งเศส .. ทุ้ม ๆ ชัดเจน ..
"สวัสดียามดึกค่ะ .. คุณอิงค์"
ปัดโธ่!! .. อิตาบ้า! ..
คุณอาทิมโมธี่!!!
อิงจันทร์ทิ้งแขนลงข้างตัวแรง ๆ เพื่อระบายความใจ หายใจคว่ำ แล้วเพิ่งจะรู้ตนเองว่า..ก่อนหน้านั้น..คงเผลอกลั้น หายใจเอาไว้อยู่แน่ ๆ ล่ะ
"อาทิมคะ! .. ทำไมทำงี้ล่ะ? คุณอิงค์ตกกะใจหมดเลย"
เผลอตัว บ่นเสียงกระเง้ากระงอดเป็นภาษาฝรั่งเศสออก ไปจนคนข้างล่างอดขำพรืด..ออกมาเบา ๆ ให้ได้ยินอยู่ไม่ได้
นั่นจึงทำให้ดวงตาเขาสะท้อนแสงดาว .. พราวมาให้เห็น ก่อนที่เจ้าของเงาปริศนาจะก้าวเท้า พาร่างสูงใหญ่เข้ามาใกล้ ระเบียงให้เห็นชัดใต้แสงดาว..ในคราวนี้
เจ้าของร่างบางเดินกลับไปแตะปุ่มเปิดไฟระเบียง
แสงสีส้มนวลละออตา กับกลิ่นของลาเวนเดอร์ที่ยังคง ติดผิวกายของอิงจันทร์ ฉุดดึงให้คนร่างใหญ่เบื้องล่าง..อดไม่ ได้ที่จะไม่นึกไปถึงค่ำคืน .. กลางฤดูร้อนของโพรวองซ์ในครา เดียวกัน
"อาขอโทษค่ะที่ทำให้ต้องตกใจ" คนเงยหน้ามาคุยก่อน
"ไม่คิดนี่ว่าคืนนี้คุณอิงค์จะออกมาชมดาวด้วยเช่นกัน"
อธิบายยาว ๆ กับเขาก็เป็นด้วยแฮะ!!
"อาทิมก็ออกมาเดินเล่นชมดาวเป็นกะเขาด้วยหรือคะนี่"
ด้วยความแปลกประหลาดใจ ทำให้อดไม่ได้ต้องหลุด เสียมารยาทเอ่ยปากถามคำถามที่ไม่ควร เพราะมันฟังดูเหมือน เป็นคำถามที่ค่อนข้างจะชวนทะเลาะกันอยู่
"อ้าว! ทำไมกันล่ะคะ? อาไม่ควรออกมาหรอกหรือ?"
มีถามเหมือนเขาจะขำ ๆ มาอีกจน..อิงจันทร์ชักเริ่มใจ อ่อนต้องลดตัวลงไปนั่งคุกเข่า ก้มหน้าชะโงกชิดระเบียงเหล็ก ซี่ ๆ แบบเก่าก่อน เพื่อคุยกับร่างสูง..สง่า ที่ยืนแหงนเงยหน้า ขึ้นมาเจราจาด้วย ..
"ไม่ค่ะ คุณอิงค์ก็แค่แปลกใจ.." ปากฉ่ำเล็กจิ้มลิ้มถูกขบ
"ตกใจด้วยน่ะค่ะ ไม่คิดว่าจะมีใครอยู่แถว ๆ นี้"
เลี่ยงคำพูดที่ว่าประหลาดใจที่เขาตอบคำถามเธอยาว ๆ ก็ได้ด้วย .. แต่เดี๋ยวจะดูเป็นการเสียมารยาทซึ่ง ๆ หน้ากันอีก คราล่ะสิ
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพนะคะ สู้ๆ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น