จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 7 (1)
"หือออ!! จะมีใครเขาเชื่อน้ำมนต์คุณอิงค์กันได้บ้างล่ะนี่ เน๊อะ!"
เสียง 'เน๊อะ!' สุดท้ายหันไปหาการการันตีสรรพคุณของ บุตรสาวจากภรรยาในอ้อมกอด
"ไม่ต้องมาเน๊อะ! มาแนะ! .. กะตะวันเลยนะคะพี่ภู"
ร้อยตะวันแกล้งดุสามี
"ตะวันบอกแล้วไงว่าให้รีบ ๆ เร่งนายกวิน..ให้เลิกจาก การอู้ .. แอบไปลั้ลลาจิบเบียร์ลาวที่เวียงจันทร์ แล้วอิท่าไหน คะนี่? จนป่านนี้แล้ว .. เจ้าปีศาจร้ายกาจนั่นก็ยังไม่เห็นจะขยับ ตูด..รีบกลับมาเลย ก็เพราะพี่ภูอ่ะ .. ให้ท้ายหมอนั่นจนเสียคน ไปอีกคนแล้วนะคะ"
หน้างอบ่นใส่สามีเนื่องก็เพราะที่คณะที่ลงไปดูงานยังไม่ สามารถเสร็จธุระปลีกตัวมาจากเกาะนั้นได้ เพราะยังคงต้องรอ กวินกลับจากเวียงจันทร์ เพื่อที่จะได้ไปสำรวจและทำการวาง แผนวางแปลนของโครงการให้เสร็จในคราวเดียวกันนั่นเอง
อิงจันทร์เห็นผู้เป็นบิดาถูกมารดาเล่นงาน ก็ตาพราวเป็น รูปสระอิ เห็นเป็นขำเฉกเช่นมารดาเคยทำก่อนหน้า
น่าสงสารพ่อฤๅษีของเธอคนนี้ชะมัด ^///^
เย็นมากแล้วที่มือบางเรียวจะคว้ารีโมท แตะปุ่มเพื่อเลือก กดเล่นเพลงบรรเลงเปียโนของศิลปินคนโปรด ..ฟังผ่อนคลาย ไปพลาง ๆ
เฮ้อออออ!! ....
เธอต้องเตรียมตัวเดินทางอีกแล้วน่ะสิ!
ก็เมื่อเช้าคุณนายแม่ร้อยตะวันเพิ่งบอกมานี่นา ว่าให้เธอ ต้องเดินทางนั่งเครื่องย้อนกลับไปเชียงใหม่ กับ..คุณอาทิมโมธี่ ที่น่ารักในอีกสองวันข้างหน้าอีกครั้ง เพื่อเป็นตัวแทนไปสำรวจ พื้นที่ มองหาข้อมูล..ความเป็นไปได้..ในการจะวางแผนสร้าง รีสอทร์เล็ก ๆ ขึ้นมาใหม่อีกที่หนนึ่งจะได้หรือไม่? ..อย่างไร?.. เพราะร้อยตะวันกับคุณตา กำลังมองอำเภอแม่แจ่มของจังหวัด เชียงใหม่เอาไว้อีกสถานที่หนึ่ง เพื่อที่ในอนาคต M&S อาจจะ ได้ไปเปิดรีสอร์ทเล็ก ๆ เพิ่มเอาไว้อีกสักแห่ง .. ตามคำแนะนำ ของคุณอาทิมโมธี่..ที่น่ารักราว 'ตัวผึ้ง' ท่านนั้นนั่นแหละ!!
ฮึ!! เจ้ากี้เจ้าการชะมัดเลยเชียว ... คุณอาคนนี้!
อิงจันทร์ .. ผู้เป็นเจ้าของใบหน้าสวยหวานปานเทพธิดา หยกแกะสลักชักสีหน้าบึ้ง ๆ และต้องรีบปัด ๆ ใบหน้าเจ้าของ ดวงตาสีควันทิ้งไป ก่อนจะลดตัวก้มลงเอื้อมมือไปแตะปุ่มปิด ก๊อกน้ำอุ่นผสมสบู่น้ำกลิ่นลาเวนเดอร์พร้อมโรยเกลือหอมกลิ่น เดียวกัน ตีสบู่เล่นจนขึ้นฟองเนื้อเนียนดี ...
ระหว่างนี้ก็อาศัยจินตนาการเอาว่า..ได้ตีหน้านิ่ง ๆ ของ คนบางคนเล่นแก้กลุ้มไปก่อนก็แล้วกัน ... เน๊อะ!!
และถึงแม้เมื่อเช้าวันนี้ มารดาจะเอ่ยย้ำชัดเจนแล้วว่าจะ ให้เธอมารับตำแหน่งแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้นเพื่อแก้ขัดไปก่อน ก่อนที่ทางภูผาหรือร้อยตะวัน จะคัดหาผู้บริหารคนใหม่มาแทน ได้เรียบร้อย เพราะถึงแม้บริษัทฯที่จังหวัดแห่งนี้จะมีรายได้อยู่ เรื่อย ๆ และลูกค้าใหม่เข้ามาไม่เคยขาดสายก็ตาม แต่ก็ยังไม่ ได้มีมากมายเพียงพอที่จะต้องให้อิงจันทร์ต้องมาทนเงียบเหงา ทิ้งห่างจากครอบครัวมาอยู่เพียงลำพังคนเดียวที่นี่เท่าไร
เหตุผลสำคัญที่แท้จริงอีกอย่างก็คือ ณ ที่จังหวัดไกล สุดกู่ แต่เปรียบเทียบได้ดั่งสาวงามพิสุทธิ์ เพราะมีบรรยากาศ สวยงดงามสุดที่จะกล่าว แต่ก็ค่อนข้างเงียบเหงาหากมิใช่ฤดู แห่งการท่องเที่ยว กระทั่งสาธารณูประโภคต่าง ๆ ก็ยังมีจำกัด แม้การเดินทางจะสะดวก แต่ก็แค่เฉพาะทางอากาศเท่านั้นล่ะ ที่ดูว่าจะสะดวกและรวดเร็วที่สุดหากแต่ก็ยังมีอุปสรรคและขีด จำกัดเช่นกัน .. เพราะที่นี่ยังมีอีกหนึ่งฉายาว่า
'เมืองสามหมอก'
และเจ้าหมอกที่ว่า .. ก็เป็นอุปสรรคสำคัญยิ่งนักสำหรับ การเดินทางทางอากาศนั่นล่ะ เพราะหากวันไหนที่มีหมอกหนา จัด วันนั้นตารางการบินก็จะเกิดอาการเรรวนทันทีเช่นกัน
อีกอย่างเมืองนี้ค่อนข้างจะห่างไกลศูนย์กลางเกินไป แต่ กลับชิดใกล้กับแหล่งอันตรายมาก ๆ ซะด้วย เพราะจังหวัดนี้ ถือเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีชายแดนติดกันกับเพื่อนบ้าน ดังนั้น ปํญหาทางด้านพรมแดนและทางธุรกิจสีเทาต่าง ๆ จึงยังคง เป็นปัญหาสำคัญที่ยังคงแฝงตัวอยู่ จะว่าไป เจ้าธุรกิจสีเทาชั่ว ร้ายนี้มันก็ยังคงมีอยู่ทุกที่นั่นล่ะ ไม่เว้นแม้แต่ในบ้านเราด้วย เช่นกัน และปัญหานี้ ทางเพื่อนบ้านและบ้านเราเองก็ยังหาทาง ป้องกันจัดการไม่ได้อย่างแน่ชัดเสียด้วยสิ!
ดังนั้น ภูผาและร้อยตะวัน จึงยังมิอาจเบาใจที่จะส่งลูก สาวเพียงคนเดียวให้มาประจำถาวร ณ ดินแดนงดงามแห่งนี้ แน่นอน ถึงแม้ว่าพวกเขาทั้งครอบครัวจะหลงรักที่นี่มากเช่นกัน ก็ตามทีเถอะ
และหากมิใช่เพราะครั้งนี้ ไม่มีทิมโมธี่รับปากว่าเขาจะ คอยดูแลเธออยู่ใกล้ ๆ ให้ทั้งคู่สามีภรรยาเบาใจแล้วล่ะก็
ทั้งสองก็คงจะสามารถตัดใจ ปล่อยทิ้งบริษัทฯแห่งนี้ไว้ ให้เท้งเต้งต่อไปจนกว่าจะหาผู้ดูแลคนใหม่จนได้นั่นล่ะ
แหละ ... อืมมมม ... มันก็ไม่เชิงนักหรอก
เพราะเมื่อคืนนี้ ก่อนหน้าที่ร้อยจะวันจะโทรฯคุยกับบุตร สาวในตอนเช้า เธอได้ยินสามีเปรย ๆ มาแล้วว่า..อีกในไม่ช้านี้
ทิมโมธี่คงจะต้องขอละมือไปจากการช่วยเหลือชั่วคราว ครั้งนี้แล้ว เพราะตอนนี้ก็เป็นที่ทราบกันดีว่า ..ระบบงานภายใน เครือทุกอย่างถูกวางได้ลงตัวดีแล้วแถมเศรษฐกิจของประเทศ ก็พอจะค่อย ๆ ขยับขับเคลื่อนไปได้ตามกลไกของโลกได้แล้ว แม้ว่ามันอาจจะดูกระท่อนกระแท่นไปบ้าง แต่มันก็เป็นเช่นนี้ไป ด้วยกันเกือบ ๆ ทั้งโลกนั่นล่ะ แต่ถึงอย่างไร ทิมโทธี่ก็รับปาก มั่นเหมาะว่าจะยังคงจับตาและคอยผลักดันเครือของ M&S ไป เรื่อย ๆ อยู่ก่อน จนกว่าเขาและภูผาจะมองเห็นและมั่นใจได้ว่า มันฝ่าพ้นวิกฤตไปได้แล้วอย่างแท้จริง
ก็แค่เพียงแต่ เขาจะคอยเฝ้ามองมันมาจากที่ ๆ ของเขา .. เท่านั้นเอง
นั่นจึงเป็นสัญญาณอีกอย่างหนึ่งว่า ร้อยตะวันคงต้องเร่ง สรรหาผู้บริหารสาขาคนใหม่ให้ทันก่อนที่ทิมโมธีจะจากไป
และคงต้องไม่เร็ว .. ไม่ช้าไปกว่านั้น ...
เมื่อย้อนรอยครุ่นคิด โน้น..นี่..นั่น..มาจนถึงตรงนี้
อิงจันทร์ ก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าฟุ้งซ่านอยู่ไม่พ้นจะวนเวียนกลับ ไปหาอิตาคุณอาหน้าบากนั่นอีกแล้ว ก็เลยเผลอยกมือตีน้ำใน อ่างจนแตกกระจาย ..
อี๋ยส์ .. อารมณ์เสีย!!!
แล้วก็ให้ตายเถอะ! ...
เธอไม่ชอบคุณอาคนนี้เลยนะ .. จริง ๆ o///o"
อ่ะ .. ยอมรับก็ได้ว่ารู้สึกผิดหวัง .. ผิดหวังมากกกกกก .. เพราะเธอคิด ๆ อยู่เสมอว่าคุณอาทิมโมธี่ของเธอคนนี้.. จะต้อง เป็นผู้ชายที่อบอุ่นยิ้มง่าย และต้องอารมณ์ดีคล้าย ๆ กวินนั่น ล่ะ .. แม้ว่าเขาจะไม่ต้องมาร่าเริงมากอย่างอากวิน แต่เขาก็ไม่ ควรจะเย็นชา เก็บเนื้อเก็บตัวราวกับตัวเองเป็นนายอาชญากร ข้ามชาติ .. หลบหนีคดีมาอย่างนี้นี่นา!!
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพนะคะ สู้ๆ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น