วันเสาร์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560

🌸 อิงจันทร์ไว้โอบใจ : บทที่ 15 (2)

จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ 
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 15 (2)
          กรุ๋งกริ๋ง ๆ
          เสียงกระดิ่งข้อเท้าเล็ก ๆ ดังกังวาลเบา ๆ อยู่ท่ามกลาง ความเงียบสงัดของเคบินสังกะสีจิ๋ว  .. (ที่สาวน้อยไม่ค่อยกังวล น่าจะ..เพราะชินกับเสียงของมันมากไปจนลืมปลดมันออกก่อน ที่จะมาเริ่มทำตนเป็นนักเล่นเกม..สายลับมือสมัครเล่นในค่ำนี้)
          อีกอย่างเธอรู้แน่ว่าเสียงของมันคงไม่ดัง พอจะลอยลอด ออกไป..เพราะรู้ดีว่าเคบินหลังนี้ติดแอร์ทั้งหลัง ดังนั้น เสียงมัน คงไม่มากมายเสียจนจะไปเรียกร้องความสนใจจาก  รปภ. ให้ มาขออนุญาตตามจับตัวเธอโยนออกไปจากที่นี่ได้หรอกน่า
          จากประตูเธอเลือกเดินไปยังฝั่งขวามือตรงไปยังที่โซฟาหนานุ่มที่สามารถปรับให้เป็นที่นั่งรับประทานอาหารในยามเช้า ได้ .. ถ้าเขาไม่ต้องการเดินไปใช้บริการที่ภัตราคารในโรงแรม  
          อิงจันทร์พุ่งเป้ามาตรงนี้ก่อน เพราะคิดว่าเขาน่าจะใช้ที่ ตรงนี้ให้เป็นที่นั่งทำงานด้วยในตัว อีกทั้งดูลักษณะแล้วตรงที่ นั่งไม้โอ๊คแกะสลักสวดลายใต้โซฟา เธอแน่ใจว่าเขาต้องใช้มัน เป็นที่เก็บของ..ที่มีช่องเก็บหนังสือหรือเอกสารซ่อนอยู่ เพราะ ส่วนบนของด้านข้างฝังผนังมีหนังสืออ่านเล่นเป็นภาษาอังกฤษ อัดเพียบอยู่บนชั้น ลองคลำ ๆ หาดูก็พบเข้ากับปุ่มที่เปิดจนได้ แต่ก็ต้องดีใจเก้อสิ!! เพราะมันเป็นแค่ช่องแช่ไวน์สองขวด กับ แชมเปญอีกหนึ่งขวด ซึ่งทั้งไวน์และแชมเปญต่างล้วนเป็นแต่ ยี่ห้อดัง .. รสเลิศและที่สำคัญแพงระยัยจับจิตเลยด้วย 
          ฮึ!! ..แน่นอน.. ที่มันไม่ได้มาจากโรงไวน์เธอเลยสักขวด
          อิงจันทร์ทำท่าย่นจมูกใส่ฉลากที่แปะอยู่บนขวด .. อย่าง จะนึกหมั่นไส้ผู้ที่ครอบครอง
          ชิ! ไวน์ยี่ห้อ M&S หอม หวาน ละมุนลิ้นที่สุดในโลกย่ะ!! อาทิมไม่รู้เรื่องนี้หรือไงคะ? ไร้รสนิยมชะมัดเลยนะถ้าไม่รู้อ่ะ!! (แต่ตะกี้เธอเพิ่งจะชมว่าเขารสนิยมดีอยู่แม็บ ๆ นะ)
          ช่องถัดมาใส่หนังสือบางเล่ม .. แยกกันกับเอกสารที่ไม่ สำคัญที่วางไว้อย่างมีระเบียบ เนี้ยบชะมัดเลยแหะคุณอาคนนี้ o///o" 
          ช่องถัดมาก็เป็นที่เก็บ.. อะแด็บเตอร์กับสายชาร์จเครื่อง ใช้ไฟฟ้าถ้าไม่ใช่เท็บเล็ตก็คงจะมือถือ ช่องสุดท้ายก็เป็นของ จุกจิกรวม ๆ ไว้กับกล่องปฐมพยาบาลเล็ก ๆ น้อย ๆ 
          สำรวจตรงนี้ไม่เจออะไร เงยหน้าไปเจอเคาท์เตอร์บาร์ ตกแต่งด้วยไม้โอ๊คแกะสลักลายและโทนสีเดียวกันทั้งเคบิน ที่ เข้าคู่กับหินอ่อนเคลือเงาวับ รู้ว่าตรงนี้เป็นส่วนสำหรับอุ่นหรือ ปรุงอาหารนิดหน่อย หากเขาอยากทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อ รับประทานเอง ..ก็เก๋ดี.. 
          อ๊ะ!! ก๊ะด่ะ! .. อยากรู้อยากเห็นนิดหน่อยก็ได้ 
          เปิดไปก็เจอเข้ากับกล่องเส้นสปาเก๊ตตี้แบบต่าง ๆ วาง แยกไว้ เนื้อกระป๋องเห็ดกระป๋องสอง-สามชนิดหรู ผักดองยี่ห้อ แพงระยับจากต่างประเทศอีกสอง-สามอย่าง เครื่องปรุงต่าง ๆ วางเป็นระเบียบกริ๊บเฉกเช่นสิ่งของอื่น ๆ จนอิงจันทร์อดคิด ไม่ได้ว่าเขาจะเคยทำอะไรทานด้วยตัวเองจริง ๆ หรือเปล่านี่? 
          ..ตู้เย็น.. ก็คงไม่ต้องเปิดหรอกมั๊ง?
          เมื่อคิดว่าค้นตรงนี้ก็ไม่เจออะไรน่าสนใจแล้ว ก็เดินไป เลื่อนเปิดบานประตูแกะสลักลวดลายยิปซีโบราณแท้ ๆ เข้าไป ชะโงกหน้ามอง 
          มันเป็นส่วนของเตียงนอนของเขาอย่างที่คิดนั้นแหละ
          สะอาด .. ตึง .. เรียบ .. เนี๊ยบ .. กริ๊บ!! 
          คงไม่ต้องโยนเหรียญลงไปทดสอบกันหรอกค่ะ ..เพราะ เธอกลัวมันจะกระเด้ง .. ขึ้นไปฝังจม .. อยู่บนเพดานน่ะ!
          กำลังชั่งใจว่าจะก้าวเท้าผ่านตรงไปยังหัวเตียงดีไหม แต่ เหงื่อก็ตก อากาศของประเทศที่ขนาดเข้าเขตฤดูหนาวแล้วนะ แต่ก็ยังรู้สึกร้อนชะมัด ไม่กล้าจะเปิดแอร์น่ะสิ กะว่าจะรีบค้น ๆ จะได้รีบตรงกลับ แต่แม้ว่าเวลานี้จะค่ำแล้ว..อากาศก็ยังจะร้อน ระอุอยู่ดี 
          ตู้ไม้ตรงหัวเตียงถูกแกะสลักด้วยลวดลายวิจิตร ประดับ ด้วยกระจกสีสวยงามมากที่เดียว แต่ตู้ตรงใกล้มือเธอที่สุดนั้น ค้นแล้วไม่เจออะไรนอกจากกล่องใส่เข็มกลัดลายแปลก ๆ ที่ ดูแค่ตาเปล่า..ก็รู้ดีว่ามันเป็นของเก่าโบราณ 
          สำหรับเธอ ที่เพิ่งเรียนจบศิลปะมาจากประเทศฝรั่งเศส แบบหมาด ๆ ซึ่งนอกจากช่วงปิดเทอมธรรมดาแล้ว มีบ้างบางที ที่สุดสัปดาห์สาวน้อยก็มักจะนัดชวนต้นฝันให้ไปตระเวณเที่ยวกันตามไร่ตามฟาร์ม แต่อิงจันทร์นั้นก็ยังมีรสนิยมชื่นชอบที่จะ ไปเที่ยวชมตามปราสาทเก่าแก่ต่าง ๆ ในยุโรปด้วยเช่นกัน 
          ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เธอจะพอทราบมาบ้างว่า ฝรั่งเศสใน สมัยโบราณ เจ้าของปราสาทบางคน มักจะสั่งให้ช่างทำแหวน ทำกระดุมหรือเข็มกลัดให้เป็นตราประทับประจำตระกูลกัน 
          แต่เจ้าเข็มกลัดของเขาที่มีหัวกับหางคล้าย ๆ สิงโต แต่ มีปีกกับลำตัวรูปร่างคล้ายนกอินทรีย์หรืออะไรไม่รู้สิ เธอยังดู ไม่ออก ก็ไม่แน่ใจนักหรอกว่ามันใช่ตราประทับอะไรหรือเปล่า แต่ระดับเขาเธอก็ว่ามันน่าจะเป็นของแท้แน่ ๆ เลยล่ะ!! 
          แล้วถ้ามันคือของแท้ แล้วเขาไปได้มันมาอย่างไร? ..
          ซื้อเก็บเอาไว้ดูเล่นมัง? เพราะเศรษฐีตระกูลเก่าบางคน พอเศรษฐกิจไม่ดี หรือเงินทองฝึดเคือง ก็อาจคงต้องตัดสินใจ ขายสมบัติเพื่อความอยู่รอดให้กับเศรษฐีใหม่กันไป
          อาทิมโมธี่อาจได้มาจากกรณีนั้นก็ได้ .. หรือเปล่า?
          เธอไม่เคยรู้อะไรแน่ชัด ที่เกี่ยวกับประวัติของเขาเลยสัก อย่างนี่นา

          เสียงแกรกกรากที่ดังขึ้นเบาที่นอกประตูพร้อม ๆ กับที่ ดวงไฟทั้งเคบินส่องสว่าง  เสียงเครื่องปรับอากาศที่เริ่มทำงาน ครางกระหื่มขึ้นมาเบา ๆ แต่ทำเอาอิงจันทร์ตกใจถึงกับยืนตัว แข็งทื่อ  ชาวาบไปทั้งตัว เพราะหัวใจตกไปแล้วอยู่ที่ตาตุ่ม
          อ้ายยยยยยย! ตายแล้วววววววว!! ตายแน่อิงจันทร์
          เธอจะไปหาที่หลบที่ไหนได้ทันกันเล่านี่! ห้องเล็กแคบ ๆ แค่นี้ มันจะมีที่มุดหลบไปซ่อนตัวได้ที่ไหนกันล่ะคะ!! 
          ..โธ่.. แล้วก็ให้บ้าตายไปเลยนะ!! ..ไหน?.. คุณแม่บ้าน บอกเธอว่า..อีกสองวันเขาถึงจะกลับมายังไงล่ะ!! ..
          โอ้ยตายละ!! ใครขโมยสองวันของอิงจันทร์หายไปไหน .. ให้รีบ ๆ เอามาคืนเด๋วเน้กันเลยคะ!! ดิฉันมีความจำเป็นต้อง รีบใช้เดี๋ยวนี้แล้วค่ะ!!  
          แต่เดี๋ยวนะ!! อ๊ะ? หรือเธอจะเผลอเดินตกลงไปในหลุม กระต่ายของยัยอลิซหว่า .. เวลามันถึงได้ถูกสลับ .. สับกระเจิง หกขวิดเช่นนี้อ่ะ!! .. บ้าสิ!! .. แถวนี้มีใครเขาปลูกผักกาดเลี้ยง กระต่ายที่ไหนกันล่ะ!
          แม่ไก่อิงจันทร์ ..กระตั๊กกระต๊าก.. ว้าวุ่นโวยวายอยู่ในใจ ก่อนจะเหลียวหน้ากลับไปมอง คนที่ทราบว่าจะต้องกลับมาใน อีกสองวันข้างหน้า ..ที่กำลังเดินปลดเนคไทน์ออกจากคอ สาย ตาคมกริบจับจ้องมายังอะคันตุกะที่ไม่ได้รับเชิญแบบเฉยชา .. เอ่อมมมม .. แกมระอาใจนิด ๆ

          "สวัสดี"
          โดนเจ้าของห้องทักทายมาให้เป็นภาษาไทย ที่เขาคงจะ พูดได้เพียงไม่กี่คำหลังจากหายประหลาดใจ .. 
          อิงจันทร์ที่ยืนหน้าซีดเพราะตกใจ ..จนอยากจะขุด..มุดรู กระต่ายหนี .. หรือไม่ก็ดุ่ม ๆ เดินสวนร่างเขาออกไปแบบดื้อ ๆ มันไปซะให้รู้แล้วรู้รอด ..แต่คงทำไม่ได้หรอก.. เพราะโดนร่าง สูงใหญ่ (หล่อ เท่ // อ้ายย์..ไม่ใช่!! เอิ่ม..ใช่ก็ได้) ยืนปิดทาง แคบ ๆ เอาไว้แล้วเต็ม ๆ ทาง
          "ค่ะ .. สวัสดีค่ะอาทิม .. การเดินทางเป็นไงบ้างคะ?" 
          ก็ได้ .. ทำเป็นกระต่ายใจดีสู้ราชสีห์ก็ได้ ..
          "ก็แย่นิดหน่อยค่ะ และเหนื่อยมาก ๆ เหมือนปกติ" 
          เริ่มถอดสูทที่ตัดเย็บอย่างปราณีตเนี้ยบ .. ระหว่างพูด .. 
          ชิ!! อิตาคุณอาคนนี้นิ .. 'เธอแค่ถามประชด' ทำไมถึงได้ ไม่เคยสำนึกสักทีนะ!!
          หลังจากที่เขาเลิกทำหน้าประหลาดใจ .. อิงจันทร์ก็เห็น เขากลับมาทำหน้าเฉย ๆ ไม่รู้ไม่ชี้ โดยไม่คิดจะยอมเปิดทาง ให้เธอไปคุยกับเขาข้างนอก ที่ก็..แคบ ๆ ไม่ต่างกันเท่าไรกับ ในนี้นักหรอก
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
⏩ อิงจันทร์ไว้โอบใจ - Mebmarket ⏪

ที่ ไม่มีความคิดเห็น:
ป้ายกำกับ: , ,

🌸 อิงจันทร์ไว้โอบใจ : บทที่ 15 (1)

จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ 
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 15 (1)
          เอาล่ะ!! หากเธออยากทำตัวเป็น 'เจมส์ บอนด์' ฝึกหัด เธอคงต้องรีบหน่อยล่ะ หากขืนมัวแต่โอ้เอ้ โอกาสงาม ๆ อาจ หลุดลอย เพราะแม้เธอจะรู้มาว่าเสือตัวนี้ไม่ค่อยจะอยู่ถ้ำนัก เพราะเขาต้องออกเดินทางไปสำรวจ หาจุดปกพร่องตามสาขา ต่าง ๆ ซึ่งหากพบ เขาก็จะได้กลับมาหาทางแก้ไขให้บิดา ก่อน ที่จะละมือจากไปในเร็ว ๆ นี้แล้ว
          เอิ่มมมม จริง ๆ แล้ว .. การที่เห็นเขาทุ่มเททำงานหนักให้ ครอบครัวเธอขนาดนี้ บางทีอิงจันทร์ก็คิดนะว่าทำไมเธอจึงได้ ยังจะระแวงสงสัยในตัวคุณอาทิมโมธี่ที่น่ารักคนนี้นักนะ? 
          หรือ? เธออาจจะกระโต๊กกระต๊าก ขี้ระแวงเป็นแม่ไก่เกิน ไป..อย่างที่พี่ชายหรือใคร ๆ เขาจำหน่ายมาก็ว่าได้กระมัง? 
          แต่ไม่ให้เธอระแวงก็ไม่ได้นี่นา เพราะภาพสงสัยติดตา ติดใจในตอนที่อยู่โพรวองซ์มันกระตุกเตือนเธออยู่ประจำ
          ไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็ไม่อยากให้ M&S ต้องตกไปอยู่ ในชะตากรรมแบบเดียวกันกับปราสาทเก่าแก่ ของตระกูลเก่า ขุนนางฝรั่งเศสนั่นนักหรอก
          และก็ ..แหม.. ใครจะไปรู้อะไรในใจเขา 
          บางทีคุณอาหมาป่านั่นอาจเอางานมาบังหน้าก็ได้นี่ ทั้ง ๆ ที่ความจริง เขาอาจกำลังจ้องจะหาจุดอ่อนที่มากพอจะกินรวบ กวาดฮวบกิจการของครวบครัวเธอไปก็ได้นี่น่า .. จริงไหมล่ะ!!
          รวบรวมงานแฟ้มสุดท้ายวางในตระกร้าส่งมอบ
          คว้ากระเป๋ามาควานหามือถือ ก่อนกดหมายเลขของคุณ แม่บ้าน ระหว่างมุ่งหน้าเดินตรงไปยังทางเชื่อมระหว่างอาคาร เล็ก ๆ ของบริษัทที่เธอจับจองทำงานอยู่ เข้าสู่ตัวโรงแรมที่เป็น อาณาจักรของเขาที่อยู่ไม่ห่างไกลกันนัก .. บอกนางว่าจะแวะ ทานค่ำที่โรงแรมและอาจจะแวะ เดินตรวจงานที่โรงแรมแทน ทิมโมธี่ที่ไม่อยู่สักพักหากเธอจะกลับบ้านค่ำสักหน่อยก็ไม่ต้อง เป็นห่วงกัน
          รับประทานอาหารค่ำที่โรงแรมอย่างเร่งรีบ เพราะไม่แน่ ใจว่าจะต้องใช้เวลาค้นหาหลักฐานอะไรนั่นนานไหม 
          แต่เคบินของเขามันเล็กแค่นิดเดียว .. ก็คงจะค้นไม่ยาก สักเท่าไรหรอกน่า ..
          ไม่นานนัก ภายในสวนสวยก็ปรากฏเงาบางอยู่ท่ามกลาง ความสลัวรางของตะวันโพล้เพล้ 
          สาวน้อยที่ท่าทางทำเป็นเดินเล่น .. ชมนกชมไม้ไปตาม เรื่อง ก็เพื่อที่จะตบตาเวร security ของตัวเองที่ต้องมาเดิน ตรวจบริเวณแถวนั้น ยิ้มทักทายให้ฝรั่งนักท่องเที่ยวชายหญิง มองดูคล้ายคู่รักกันคู่หนึ่งซึ่งกำลังยืนเล่นกันอยู่ ณ ตรงบริเวณ ใกล้ ๆ กัน ก่อนที่เธอจะพาตัวเองผลุบหายไปยังพุ่มเงาไม้ ที่ ความมืดเริ่มโรยตัวลงมาเป็นเกราะกำบัง ให้ห่างออกไปจาก แสงไฟสลัวและสายตาผู้คน
          อิงจันทร์เดินวนมาที่เคบินเป้าหมายที่น่าสงสัยและคิดว่า น่าจะค้นได้ง่าย ๆ ก่อน
          เอาเถอะ หากว่าค่ำนี้เธอจะไม่พบอะไร .. พรุ่งนี้ก็จะลอง ขึ้นไปที่ห้องใหญ่ของเขาดูอีกครั้งคงน่าจะยังทันการล่ะ เพราะ เห็นคุณแม่บ้านบอกว่าเขาจะกลับมาอีกทีก็สุดสัปดาห์นี้ ซึ่งก็ ยังเหลือเวลาให้เธอทำตามแผนได้อีกตั้งสองวัน..ทันถมเถไป!!
          ล้วงกระเป๋าถือ ควานหาโทรศัพท์มือถือมาเตรียม เพราะ เคบินของเขาเวลาไม่ใครมาใช้ก็มักจะปิดไฟเอาไว้ จะมีก็เพียง แค่แสงไฟจากในสวนที่พอจะสาดส่องสลัว ๆ ไปถึงเท่านั้นล่ะ
          เดินหลบ ๆ มาจนถึงที่พักเท้าแคบ สอดดุญแกไขแล้วรีบ ผลุบหายตัวเข้าไป .. ใครจะอยากโอ้เอ้ให้คนงานเดินผ่านมา เห็นล่ะ?
          แม้ไม่มีใครกล้าถาม แต่ห้ามความสงสัยคนได้หรือ?
          แล้วแน่ใจได้ด้วยไหมว่าเธอจะไม่ถูกเก็บเอาไปนินทา? 
          ใครเชื่อว่า..ไม่..ก็คงจะบ้าแล้วล่ะค่ะเธอ!!..
          ใช้มือถือตั้งค่าให้เป็นไฟฉายส่องดูภายในคร่าว ๆ แล้ว อยากจะร้องอุทานหรือแทบจะอดใจ .. ห้ามตัวเองไม่ให้ไปเดิน หาสวิทช์ไฟส่องให้เห็นภายในชัด ๆ กันเลยไม่ได้ 
          เพราะเพียงแค่แสงจากไฟมือถือสลัว ก็ยังจะส่องให้เห็น ถึงการตกแต่งภายในที่ลงตัวเหมาะเจาะแบบสุด ๆ และทุกพื้น ที่แคบ ๆ ก็แทบจะเรียกได้ว่ามีการจัดวางอุปกรณ์และเครื่อง มือใช้สอยที่ดูก็รู้ว่าหรูหรา สะดวก งดงาม และทันสมัยไฮเทค แบบสุด ๆ 
          มันถูกออกแบบตกแต่งมาไม่ต่างอะไรกันกับห้องพักภาย ในโรงแรม 7 ดาว..แทบจะทุกตารางนิ้วเลยเชียวล่ะ!!
          ความจริง ตั้งแต่เดินทางร่วมกันในตอนเดินทางกลับจาก ฝรั่งเศสเธอก็แน่ใจว่าเขาเป็นคนเนี๊ยบและรสนิยมดีมาก แต่ไม่ คาดคิดว่ามันจะมากขนาดนี้ และการตกแต่งเคบินหลังนี้ไม่ใช่ ฝีมืออากวินหรือทีมงานคนอื่นของบิดาแน่นอน เนื่องจากของ ประดับตกแต่งและเครื่องใช้ส่วนใหญ่ดูก็รู้ชัดว่าเป็นของนำเข้า ซึ่งบางชิ้นก็จัดทำขึ้นแบบพิเศษเฉพาะตัว และมันก็ถูกผลิตมา จากโรงงานที่ในประเทศนี้ ยังไม่มีบริษัทฯใดเป็นตัวแทนนำเข้า มาขายหรือเข้ามาใช้ได้อย่างแน่นอน!                
          แต่ช่างมันสิ!! นี่ไม่น่าจะใช่เวลามาชื่นชมอะไรเลยนี่นา 
          แต่แหม! การออกแบบภายนอกกับภายในเคบินของเขา ที่ขัดกัน .. เฉียบ และ ฉับ!! .. มันก็ทำให้เธออดที่จะคิดถึงฉาก ภาพยนต์เก่าโบราณที่เธอดูมาเมื่อนานมาแล้วไม่ได้หรอก 
          ก็เรื่องที่ตัวเอกเป็นเจ้าพ่อมาเฟียอิตาลี่ในตำนานนั่นไง .. ที่ภายนอกอาศัยอยู่ในสลัมสังกะสีผุ ๆ พัง ๆ เหมือนอย่างเคบิน หลังนี้ล่ะ! ต่างกันแค่ห้องสังกะสีหลังนั้น..ที่พอเปิดประตูเข้าไป ก็ยังคงเป็นห้องสังกะสีผุ พรุน รกรุงรัง สับประลังเค ๆ เหมือน กับที่เห็นกันอยู่ภายนอก ..หากแต่ที่ไหนได้.. ถ้าพอเอื้อมมือไป เลิกพื้นพรมเก่า ๆ ที่มองราวผ้าขี้ริ้ว .. ก็จะดันมีบันไดทางเชื่อม ลงสู่ห้องใต้ดินที่ซ่อนอยู่ลึกลงไปภายใต้พรมผืนนั้น แล้วพอเรา ก้าวเท้าลงไปดู ก็จะพบห้องข้างล่างกว้างขวางโอ่อ้า อย่างกับ พระราชวังที่กินพื้นที่เกือบเท่าทั้งสลัมข้างบน เรียกได้ว่า..เป็น วังใต้ดินที่เอาสลัมอำพรางตาไว้ที่ด้านบนนั่นละ และแน่นอนสิ ว่าการตกแต่งห้องแต่ละห้อง ๆ ที่มีการแบ่งกั้นเอาไว้ใช้สอย รวมถึงข้าวของเครื่องใช้เครื่องประดับก็ราวกับกำลังเดินอยู่ใน พระราชวังแวร์ซายน์อย่างไรอย่างนั้นเลย
          ฮืมมมม!! ... 
          รสนิยมของอาทิมโมธี่นี่ก็เข้าข่ายเจ้าพ่อมาเฟียเลยแฮะ!
          เคบินหลังนี้แม้ไม่มีห้องใต้ดินกว้างขวาง แต่การตกแต่ง ก็เทียบกับของใช้ชั้นเลิศที่ใช้ในวังของสุลต่านได้เลยนะนี่ 
          สงสัยจังว่า เขาจะเคยพาแม่ดาราหม้ายสาวพราวเสน่ห์ หุ่นสะบรึ๋มนั่นเข้ามานอนค้างด้วยกันที่นี่บ้างหรือเปล่านะ?
          โอ๊ะ!!! ไม่นะ .. ไม่สิ!! 
          เธอไม่ควรรู้สึกหงุดหงิดขุ่นเคืองอย่างร้ายกาจขนาดนี้!!
          สาวน้อยกุมหัว .. นวดขมับ ... 
          ไม่เข้าใจตัวเองสักเท่าไรเลยสิน่า.. ว่าทำไมเธอต้องรู้สึก ไม่ชอบใจด้วยล่ะ? เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักกะหน่อย เลยนิ .. แล้วเธอจะไปหวงเขาทำไมกันล่ะ!
          ..เขาอยากจะนอนกับใครมันก็เรื่องของเขาสิ!!..
          เอาล่ะ ๆ อิงจันทร์ เลิกฟุ้งซ่านซะทีเถอะ!! ..  แล้วก็เริ่ม มองหาของที่เธอต้องการเสียที!!
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
⏩ อิงจันทร์ไว้โอบใจ - Mebmarket ⏪

ที่ ไม่มีความคิดเห็น:
ป้ายกำกับ: , ,

🌸 อิงจันทร์ไว้โอบใจ : บทที่ 14 (1)

จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ 
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 14 (1)
          "อาทิมน่ะหรือทำงั้นกะคุณอิงค์? ..อืม.. แล้วเราได้เผลอ ไปแผลงอิทธิฤทธิ์อะไรใส่อาทิมเข้าบ้างหรือเปล่าเถอะ!!" 
          โดนตั้งข้อกล่าวหากลับมาบ้าง
          "แน๊ะ!! ... ไม่เคยทำอย่างงั้นเลยนะคะ" 
          เสียงสูง..หน้าแดง เมื่อภาพเหตุการณ์อันน่าอับอาย..โก๊ะ เปิ่น..ของเธอระหว่างคืนติดพายุที่แม่แจ่มโผล่วาบผ่านเข้ามา
          "อ่ะ .. งั้นก็ตามนี้"
          "ตามนี้ไหน?"
          "เอ้า!!" พี่ชายเกาหัวแกรก เพราะเพลงจบพอดี
          "ก็ให้คุณอิงค์ไปถามกะอาเค้าเองเลยไง"
          "เดี๋ยวค่ะ .. อีกคำถาม"
          คราวนี้น้องสาวหน้าสวยตีหน้าเหมือนตัดสินใจไม่ถูก ว่า จะถามดีหรือไม่ถามดี 
          "คุณซันรู้ไหมคะ ว่าอาทิมเค้าไปได้แผลเป็นน่ากลัวนั่น มาได้อย่างไร?"
          "โฮ๊ะ!! ช่างพูดจาไร้รสนิยมจริง ๆ น่ะเรานี่!" 
          พี่ชายทำเสียงเยาะ
          "แผลเป็นนั่นทำอาทิมของเราดูเท่จะตายไป พี่ยังอยาก ได้บ้างเลย"
          แหม่ะ.. o///o" .. คุณซันก็พูดถูกนะที่ว่า แผลเป็นนั่นไม่มี ทางบั่นทอนให้กับความคมเข้ม ของใบหน้าหนุ่มลูกครึ่งอย่าง เขาลดลงได้เลยแม้แต่น้อย มีแต่จะซ้ำความดุ ดิบ เถื่อน และ น่าดึงดูดให้เพิ่มมากขึ้น
          หากแต่ถ้าจะมิใช่แววตาวูบวับที่เธอเคยเห็น ยามที่ใคร ๆ เงยหน้ามาตกใจกับแผลของเขา ..เธอก็อาจไม่ใส่ใจกับมันมาก เท่านี้นักหรอก
          อิงจันทร์มัวแต่ก้มหน้าคิดในใจว่า ไม่ควรจะถามคำถาม นี้กับพี่ชายเลยนะ ให้ตาย!! จึงไม่ทันสังเกตเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ของพี่ชายตัวแสบที่ชัก ๆ จะแอบสงสัยในพฤติกรรมน้องสาว อยู่เช่นกัน 
          "เคยถามค่ะ" น้องสาวเงยหน้ากระตือรือร้นขึ้นมารอฟัง คำตอบแทบจะทันที .. ชี้จุดสังเกตให้พี่ชายสงสัยเพิ่มได้อีก
          "อาเค้าว่า ....." อาทิตย์แกล้งลากเสียงซะยาวเชียว 
          "... เขาได้มันมาจากผู้หญิงคนหนึ่งน่ะ!! ..."
          เกือบ ๆ จะสองสัปดาห์ถัดมา .. ภายหลังจากที่หมู่คณะ ครอบครัวของภูผาและกวิน ต่างก็แยกย้ายกลับไปดูแลบริหาร งานของใครของมันกันแล้ว กระทั่งต้นฝันเองก็ต้องรีบกลับไป เรียนต่อ เพราะครั้งนี้เธอถึงกับลงทุนโดดเรียนแอบมาช่วยจัด งานเซอร์ไพรซ์เพื่อนรักได้เพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น
          ฉะนั้นระหว่างสาว ๆ จึงได้มีโอกาสเจอหน้ากันได้ไม่นาน เท่าไร นอกจากจะต้องกลับมาติดต่อสื่อสารผ่านทางออนไลน์ เช่นเดิม
          อิงจันทร์เองก็ใช่ย่อยเพราะหลังจากการฉวยโอกาสเปิด ตัวพร้อมเปิดบริษัทฯ สาขาใหม่ให้รู้จักกันอย่างเป็นทางการ .. งานของเธอก็มีเพิ่มเข้ามาเยอะขึ้น ถึงแม้ว่าผู้บริหารชั่วคราวจะ มิต้องเป็นผู้ลงมือออกแบบให้แก่ลูกค้าโดยตรง เพราะจะมีเจ้า หน้าที่รับผิดชอบด้านนี้ตรง ๆ อยู่แล้ว .. แต่แม้กระนั้นเธอก็ยัง ต้องเป็นผู้ตรวจสอบตรวจเช็คความเรียบร้อย หาจุดบกพร่อง ถ้าหากว่ามันจะมี เพื่อที่จะได้ส่งกลับไปแก้ไข และเมื่อหาก งานชิ้นนั้น ๆ ตรวจผ่านแล้วจึงจะส่งต่อให้ลูกค้าพิจารณากัน จนกว่าลูกค้าจะพอใจ .. ถึงขั้นนี้ก็จึงส่งทีมออกไปจัดการ และ สุดท้ายเธอก็จะต้องตรวจทานแบบอีกครั้งเพื่อความรอบครอบ ว่าจะไม่มีการตุกติก..แอบแก้ไขแบบ หรือเปลี่ยนสเป็คเป็นของ คุณภาพต่ำลับหลังโดยที่เธอไม่รู้ ก่อนจะเป็นผู้เซ็นส่งมอบ รับ ผิดชอบทุกอย่างอีกครั้งเป็นขั้นตอนสุดท้ายก่อนส่งมอบลูกค้า
          และเพราะบริษัทฯของภูผาเป็นที่น่าเชื่อถือทีมงานมีฝีมือ แถมที่นี่ ยังไม่เคยมีบริษัทฯธุรกิจชนิดเดียวกันมาเปิดตัวอย่าง เป็นทางการ อีกทั้งที่นี่นับได้ว่าเป็นเมืองที่แหล่งท่องเที่ยวอุดม สมบูรณ์ จึงมีรีสอร์ทหรือโรงแรมเล็ก ๆ หลายแห่งที่มาแอบ ซุกซ่อนตัวเพื่อเปิดให้ต้อนรับ และบริการที่พักแก่นักท่องเที่ยว ชาวต่างชาติ จึงเป็นโอกาสให้บรรดารีสอร์ทเล็ก ๆ เหล่านั้นที่ ต้องการนักดูแล และนักออกแบบมืออาชีพเพื่อมาช่วยปรับปรุง ที่พักและสวนของตนให้ได้มาตราฐาน รวมถึงมีการดูแลแบบ ต่อเนื่องจึงต่างหันมาให้ความสนใจในบริษัทแห่งนี้กันเป็นอย่าง  มาก
          พักนี้สาวน้อยจึงมีงานที่เรียกได้ว่าแทบจะกองเต็มโต๊ะ!!แต่ถึงแม้กระนั้น .. วันนี้เธอก็เคลียร์มันจนได้สำเร็จล่ะน่า
          มองนาฬิกาเรือนหรูทรงโบราณที่แขวนอยู่ในห้อง ราว กับจะเป็นเครื่องประดับเสียมากกว่าไปแล้วในสมัยนี้ แต่เธอก็ ยังจะชอบใช้ประโยชน์จากมันอยู่บ่อย ๆ
          ดูเวลาแล้วมันก็ไม่ได้แย่เกินไปนัก เพราะเพิ่งจะเลยเวลา เลิกงานไปไม่เท่าไร .. วันนี้อิงจันทร์มีแผนการพิเศษหลังจากที่ ได้ยินมาจากคุณแม่บ้านของเธอว่า .. ทิมโมธี่ไม่ได้อยู่โรงแรม ในช่วงนี้ เพราะเขาต้องบินดูงานที่สาขาทางภาคอิสาน ซึ่งก็ เป็นอีกหนึ่งโรงแรมใหญ่ในเครือ M&S นั่นล่ะ 
          นึกทบทวนถึงกุญแจเคบินที่เพิ่งแอบหลอกเอามันมาจาก คุณแม่บ้านได้ .. แล้วเอามาปั๊มเป็นกุญแจสำรองเก็บซุกอยู่ใน กระเป๋าตัวเองก็ยิ้มเบา ๆ 
          จริง ๆ เธอก็ไม่ได้หวังนักหรอกว่าเขาจะนำหลักฐานหรือ เอกสารสำคัญใด ๆ มาเก็บไว้ในที่แบบนั้น แต่เธอก็เห็นนี่ว่า หลังจากงานเลี้ยงต้อนรับเธอแล้ว ดูเหมือนเขาจะกลับมาอาศัย นอนอยู่ที่เคบินท้ายสวนนั่นแทนที่จะกลับไปใช้ห้องใหญ่อยู่บน โรงแรมที่ดู ๆ แล้วน่าจะสะดวกสบายกว่าเคบินหลังกระจิ๋วนั่น อยู่เป็นไหน ๆ ..แต่อากวินเขาว่า.. อาทิมดูจะมีสายเลือดหรือ สัญชาตญาณของความเป็นชาวยิปซีมากกว่าชาวฝรั่งเศส 
          คงเป็นเพราะเขา ..ชอบที่จะเก็บตัวโดดเดี่ยวอยู่คนเดียว ไม่ค่อยสุงสิงวุ่นวายใครเลย แต่อิงจันทร์ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร ว่าทำไมเขาจึงเลือกเรียนสายการบริหาร แถมด้านเน้นโรงแรม เป็นหลัก เพราะวงการนี้ส่วนใหญ่ก็ต้องหมั่นพบปะผู้คนหมู่มาก อยู่แล้วแต่ก็โดนบิดาแย้งว่า มันไม่จำเป็นเลยที่นักบริหารต้อง มาคอยหมั่นวิ่งรับหน้าผู้คนทุกครั้งไป และหากนักบริหารคนใด ก็ตามที่จะทำแบบนั้น ก็แน่ใจได้เลยว่ามันต้องเป็นเรื่องสำคัญ หรือคนสำคัญจริง ๆ ที่คุ้มพอให้นักบริหารระดับสูงเหล่านั้นจะ ยอมเสียเวลามาเจรจาด้วย และบิดายังจะสอนด้วยว่าให้เธอ เรียนรู้ต่อไป ไม่นานก็จะเข้าใจเรื่องการดำเนินชีวิตในแบบของ ผู้บริหารได้เอง
          "แหน๊ะ! คุณพ่อยังไม่รู้หรือคะว่าคุณอิงค์เรียนจบหลัก สูตรการบริหารนั่นมาแล้วน่ะค่ะ" 
          เธอแกล้งโอดโอยถามออกไปแบบขำ ๆ ทำเป็นตีหน้า เศร้า รู้ดีอยู่แล้วว่าบิดาก็แค่เอ่ยเตือน และทบทวนให้เธอจดจำ เอาไว้อีกครั้งว่า 'ชีวิตจริงกับบทเรียนในตำรา' นั้นมันย่อมแตก ต่างกันมากเสมอ .. เพราะตำรามันมีหน้าที่ชี้บอกแนวทางการ แก้ปัญหาที่มักพบได้บ่อย ๆ ซึ่งนั่นก็สุดแท้แต่กรณี ๆ ไป ยิ่งเรียนมาก เธอก็จะยิ่งรู้มากและจะได้ไม่เสียเปรียบผู้อื่น แต่ สุดท้ายไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็ต้องออกมาศึกษาบทเรียนจาก ตำราชีวิตจริงกันต่อไปแบบไม่มีวันสิ้นสุด .. 
          เรียนกันต่อไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ไปเลยนั่นแหละ ..
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
⏩ อิงจันทร์ไว้โอบใจ - Mebmarket ⏪

ที่ ไม่มีความคิดเห็น:
ป้ายกำกับ: , ,
สมัครสมาชิก: บทความ (Atom)

🌸 อิงจันทร์ไว้โอบใจ : บทที่ 15 (2)

จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ  นิยายแต่งจบแล้วค่ะ  โหล...