จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 8 (2)
อิงจันทร์นั่งกระพริบตาแบบงง ๆ ให้กับปฏิกิริยาของเขา เพราะก็ไม่ได้ยินการปฏิเสธจากเขาด้วยเช่นกันนี่นา พร้อมกัน นั้นก็ดูเหมือน ๆ กับว่า..เขาก็แสดงอาการบอกใบ้ให้เธอรู้ .. ว่า
นี่อากำลังขับรถอยู่ค่ะ
แถมอีกครั้งด้วยการทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่หันไปมองข้าง ทาง .. ประมาณว่า ..
เห็นหรือเปล่า? ตอนนี้เราขับรถออกมานอกเมืองกันแล้ว
อิงจันทร์แม้จะเอ๋อไป แต่ก็หันกลับไปมองรายทาง ที่มี แต่ป่าแต่ภูเขาซึ่งบางทีก็เป็นหุบเหวลึก ย่อมต้องเป็นธรรมดา เชียวล่ะที่เขาคงต้องการใช้สมาธิสูงมากกว่าปกติ
เหมือนอิงจันทร์จะนึกได้ พร้อมกับรับรู้ในท่าทีของเขา แบบละอายแก่ใจนิดหนึ่ง .. แต่ก็ยังจะคงงง ๆ จึงก้มหน้าลง .. หลบไปกระพริบตาปริบ ๆ
คนขับ .. แอบปรายหางตามามองแพขนตาหนาที่กระพือ ราวปีกผีเสื้อแบบขำ ๆ
"อาหิวแล้วคะ"
แหน่ะ!! ... เหมือนจะแกล้ง!!
เพราะเสียงทุ้มของคนนั่งข้างดังขึ้นเร่ง .. เรียกร้อง
ใบหน้านวลขาวอุ่นซ่าน ... ระเรื่อ
ก่อนมือบางจะง่วนแกะห่อแซนวิซ ..แล้วยื่นไปจ่อปากคน บ่นว่าหิว
คนบ่นทำหน้าเฉย .. แต่หันกลับมางับ .. กัดเคี้ยวตุ้ย ๆ
คนส่งอาหารให้ .. อมยิ้ม .. จนตาหยี
อ่ะ! เหมือนตัวเธอกำลังเล่นเกม 'ให้อาหารยักษ์' อย่างไร อย่างนั้นกันเลยแฮะ ^^
พอเห็นกรามแกร่งขยับหยุด .. ก็ได้ยินเขาบอกเบา ๆ ว่า
"กาแฟค่ะ"
คนส่งอาหารก็จ่อแก้วมาให้ใกล้ปาก
ยักษ์ใหญ่จิบไปได้นิดก็ร้องหาไส้กรอกซีส
คนป้อนอาหารก็หันไปก้มหน้า ใช้ซ้อมพลาสติกบรรจง จิ้มมันแตะลงในถ้วยมายองเนสจิ๋ว ๆ เตรียมป้อนให้
จึงไม่ทันได้เห็นสายตาอ่อนโยนของเจ้าของร่างสูง ที่หัน มามองพร้อม ๆ กับรอยยิ้มอบอุ่นที่คนร่างเล็กบางอยากเห็นนัก อยากเห็นหนานั่นด้วยเลยสักครา
"ของหนูจันทร์ล่ะคะ?"
อิงจันทร์เงยหน้าขึ้นมามองคนถามหน้าตาเหว่อ ๆ
'หนูจันทร์ไหน?'
หมายถึงเธอหรือ?
.. อ่ะ!?! .. ก็บนรถคันนี้มีแค่เขากับเธอเองนิ!
"หนูจันทร์? อาทิมหมายถึงคุณอิงค์หรือคะ?"
ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
"เรานั่งกันอยู่สองคนนี่คะ"
แนะ!! ยอกย้อน .. ชักจะเป็นคุณอาที่ไม่น่ารักแระ!
"อ๋ออ..ชื่อเล่นอันเก่าแก่โบราณของคุณอิงค์ ที่มีฝรั่งพูด ไม่ชัดคนหนึ่ง .. พยายามเรียกเท่าไร ออกเสียงเท่าไรก็ไม่ชัด จนสุดท้ายคุณพ่อกับคุณแม่ต้องยอมเปลี่ยนมาเรียก 'คุณอิงค์' มาจนถึงปัจจุบันนี้ เพื่อเป็นการให้เป็น 'เกลียด' แก่คุณอาฝรั่ง คนนั้นน่ะหรือคะ? ทำไมล่ะ? อาทิมไม่ชอบชื่อ 'คุณอิงค์' หรือ"
ได้จังหวะกัดชำระแค้นกันก็คราวนี้แล้วล่ะค่ะ
"ก็น่ารักดีค่ะ"
เขาตอบมาแค่นี้ แต่คนแค้น..นั่งหน้าแดงแปร็ดดดดด..
... อืมมมมมม ... o////o เขาคงหมายถึงชื่อเล่นของเธอ 'น่ารัก' ใช่ไหม?
"ขอบคุณค่ะ" ไม่รู้จะตอบอะไร นอกจากต้องขอบคุณ
"ด้วยความยินดี"
แน๊ะ!! ไม่รู้ตัวหรือไงคะว่าเธอประชดอ่ะ!!
แต่พอเห็นมุมปากของฝรั่งหน้าเฉย ..กดเป็นรอยลึกมาก กว่าปกติ คนข้าง ๆ ที่นั่งมองก็นึกอยากให้เขาหันหน้ามาเสีย เหลือเกินเลยเชียว
"มื้อเช้าของหนูจันทร์อยู่ไหน?" เขาถามขึ้นมาอีก
"ทำไมคะ? จะแย่งคุณอิงค์ทานด้วยหรือ?"
แกล้งถามหน้าซื่อ ๆ ทำไม่รู้ไม่ชี้กับชื่อที่เขาเรียกขาน
"ฉลาด .. รู้ทัน" เขาชม
"ขอบคุณที่ชมค่ะ"
"ด้วยความยินดี"
แน๊ะ!! ..... นี่แน่ะ! จับแซนวิซจ่อปิดปากอีกซะเลย!!
ฝรั่งอะไร!! เถียงคำไม่ตกฟาก!!
ได้ยินเสียง 'ครึ' เบา ๆ ออกมาจากลำคอคร้ามเข้ม ก่อน ที่คน 'ปากดี' จะงับไปเคี้ยวอย่างอารมณ์ดีในภายหลัง
ใบหน้าสวยหวาน .. ก็เกิดอาการแดงซ่าน..ขึ้นมาอีกครา
ทั้งสอง .. มุ่งหน้ามาถึงตัวอำเภอแม่แจ่มกันเอาก็ต่อเมื่อ ตอนสายราวเก้านาฬิกากว่านิด ๆ จนกระทั่งถึงเวลาบ่ายกว่า ๆ ที่ทั้งสองขับรถเลยสำรวจเส้นทางเพื่อมองหา ทิวทัศน์สวย ๆ เจอบางที่ที่สวยมาก ๆ ก็จะแวะถ่ายรูปปักหมุด ลงแผนที่ไว้เพื่อ สำหรับที่จะได้สะดวก ง่ายต่อการกำหนดพิกัด หากสถานที่ใด ผ่านการพิจารณา หรืออยู่ในข่ายที่น่าสนใจร่วมกันในที่ประชุม ผู้บริหาร ก็จะได้ส่งพนักงานที่มีหน้าที่วิเคราะห์ เจาะลึกข้อมูล อย่างละเอียดและโดยตรง เพื่อมาสำรวจอีกครั้งในภายหลัง
หากเจอโรงเรียนที่ทุรกันดารมาก ๆ อิงจันทร์ก็จะลงไป แจกขนม เสื้อผ้า หนังสือ ตามที่เธอเห็นว่าสมควร บางทีก็จะ คุยกับคุณครูแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เพราะเธอรู้ว่าด้วย ปัจจัยหลาย ๆ อย่างที่ยังทำให้พื้นที่ตรงนี้มันมีอะไรที่แก้ไม่ตก ดิ้นกันไม่หลุดในหลาย ๆ ด้าน เนื่องจากสภาพภูมิศาสตร์นั่นก็ คือหนึ่งในสาเหตุหลักสำคัญที่เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาเมือง หรือแหล่งชุมชนเล็ก ๆ นั่น
ขากลับจากโรงเรียน กลุ่มเมฆฝนเปลี่ยนฤดูที่ตั้งเค้ามืด ทะมึนมาแต่ไกล ก็คงจะถูกกระแสลมของขุนเขาพัดผ่านมาส่ง ให้ชโลมลงจูบทักทายยอดภู บริเวณเดียวกันกับเส้นทางของ ทั้งสองอย่างหนักหน่วงเหลือเกิน
โชคดีที่ทิมโมธี่จำได้ดีว่าเส้นทางที่ผ่านมามีปั๊มน้ำมันพื้น บ้านอยู่ปั๊มหนึ่งจึงตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปแวะหลบฝนที่ปั๊มนั้น
ภายในบริเวณเดียวกันกับปั๊ม ก็ยังมีร้านค้าซึ่งทำคล้าย เพิงหลังคาใบตองตึงทอดตัวเลยออกมา เพื่อแบ่งเป็นร้านขาย ข้าวซอย ที่มองดูหน้าตา..แตกต่างจากข้าวซอยที่โรงแรมของ อิงจันทร์มีอยู่ในเมนูเหลือคณา
พอมองเลยจากเจ้าเพิงพักที่ว่านี้เข้าไป ก็จะมองเห็นเป็น ร้านที่คงไว้ขายของชำเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งมีภรรยาเจ้าของปั๊ม เป็นผู้ดูแล เลยถัดไปจากร้าน .. ก็คงเป็นส่วนของที่พักของทั้ง ครอบครัวกันนั่นแหละ
หลังจากแวะเติมน้ำมันแล้ว ทั้งสองจึงหลบเข้าไปขอนั่ง พักหลบฝน ทิมโมธี่สั่งน้ำอัดลมมาดื่ม ส่วนหญิงสาวเลือกไป เปิดตู้แช่เย็นเล็ก ๆ ได้ไอศครีมโคน โดยมีลูกชายวัยสามสี่ขวบ ของเจ้าของร้าน ที่วิ่งไปวิ่งมา..แอบดูทิมโมธี่อยู่เบื้องหลังของผู้ เป็นแม่
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพนะคะ สู้ๆ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น