จะขอนำมาลงเป็นตัวอย่าง 50% นะคะ
นิยายแต่งจบแล้วค่ะ โหลด eBook ได้เลยนะคะ
บทที่ 9 (2)
"อืออออออ"
เขาทำเสียงลากยาวแต่ครึก ๆ ครัก ๆ กั้นหัวเราะพร้อม ๆ กับที่แม่ค้าปาดน้ำตาปรอย ๆ โดยที่มีเด็กชายไล่เอาปลายไม้ กวาดเขี่ย ๆ เจ้าสัตว์ประหลาดร้ายกาจในสายตาหญิงสาว ให้ ห่างจากร้านออกไปอย่างขมักเขม่น
อิงจันทร์เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวนั่น .. มันอยู่ห่างไกลรัศมีที่จะ กระโจน (ถ้ามันทำได้นะ) มากัดเธอได้แล้วก็ถอนหายใจโล่ง อก .. เพื่อที่จะหันมากระพือขนตางอนยาวปริบ ๆ
"ว้าย!! อาทิมคะ ... ปล่อยคุณอิงค์ลงเดี๋ยวนี้นะ!!"
ตกใจ .. ดุเสียงเขาเฉียบ ..
ใบหน้านวลแดงก่ำไปจนถึงติ่งหูหากแต่แขนกับขายังคง เกาะเกี่ยวเขาอยู่มั่น
กลัวตัวเองจะตกลงไปคอหักตายน่ะสิคะ!
ปั๊ดโธ่!! ... ก็ตัวเขาน่ะ ... สูงอย่างกะตึกได้เลยนี่นา!!
"ถ้า..หนูจันทร์หายจากตกใจแล้วนะ ก็จะรู้เองแหละค่ะ ว่าอาปล่อยมือไปตั้งนานแล้ว"
เขาทำท่ากลอกตาขึ้นมองหาสวรรค์อีกครา
อิงจันทร์อายมาก คลายเรียวขาออกก่อนด้วยแก้มที่แดง สุกปลั่ง หัวจะระเบิด แล้วก็ต้องร้องอุทานอีกครั้ง
"อุ๋ย!!"
ทิมโมธี่ก้มลงมามองเห็นอีกปัญหาพร้อม ๆ กันกับหญิง สาว เมื่อเสื้อถักไหมพรมเนื้อบาง .. ถักฉลุเป็นลวดลายดอกไม้ ละเอียด ปราณีต สีครีม เข้าชุดกับกางเกงผ้าฝ้ายตัวสั้นสีโทน เดียวกัน มันดันไปติดกับกระดุมแจ็คเก็ตหนังบางของเขาเข้า พอดิบพอดี
ก็คงจะเป็นเพราะตอนที่ .. เธอพยายามปีนขึ้นมาเกาะอยู่ บนตัวเขา มันคงหลุดเข้าไปติดล๊อคแล้วในตอนนั้น แถมจังหวะ ที่เธอคงขยับตัวไปมาด้วยความตกใจ มันก็เลยยิ่งเข้าไปพันกัน ยกใหญ่
สุดท้ายอิงจันทร์เลยติดแหง๊ก!! ...
ต้องเขย่อเขย่งยืนจนแทบจะสุดปลายเท้าในขณะที่ชาย หนุ่มต้องก้มตัวลงมาน้อย ๆ พร้อมกับต้องประคองสะเอวบาง ของหญิงสาวเอาไว้มั่นเพื่อให้เธอทรงตรงให้ได้ และเพื่อรอให้ อิงจันทร์จัดการแกะเสื้อให้หลุด ไม่อย่างนั้นเสื้อลูกไม้แสนสวย ราคาแพงคงฉีกขาดและเสียหายน่าเกลียดมากแน่ ๆ
ดีไม่ดี ด้ายที่ถักพันด้วยมือของเสื้อตัวนี้อาจจะหลุดลุ่ย ไปเป็นวงกว้างหนักกว่าเดิมก็ได้
มันเป็นงานที่ยากลำบาก เพราะไม่อาจบังคับมือตัวเอง ไม่ให้สั่นได้เลยในระหว่างการทำงานนี้ ..ทั้งนี้.. ก็คงเป็นเพราะ มีใบหน้าหล่อเหลาของเขานั่นแหละ ที่คอยจับจ้อง..เฝ้ามองอยู่ ใกล้ชิดกันจนเกินไปนั่นเทียว .. จนแทบจะเรียกได้ว่า ..
'หายใจรดต้นคอของแท้' กันเลยทีเดียวเชียวละ!!
มีสักครั้งซะที่ไหนในชีวิต!?! .. ที่เธอจะมายืนแนบชิดกับ ผู้ชายได้มากมายขนาดนี้ ยังไม่นับรวมตอนที่หากพอเขาเผลอ แล้วหันมามองตรง ๆ ลมหายใจของเขา..ก็จะเป่ารดแก้มนวล แดงก่ำได้อย่างถนัดถนี่กันไปเลยสิ .. นี่ยังไม่รวมตอนต้องสูด หายใจเข้า!! แถมยังจะมีเจ้าฝ่ามือหนาหนักแต่อบอุ่นร้อนผ่าว ที่ประทับโอบประคองสะโพกเธออยู่ทั้งสองด้าน จนแทบจะกำ ได้รอบเอวบางอีกล่ะ!! o////o"
แม่ค้าเองก็พยายามจะเข้ามาช่วย
แต่มอง ๆ ส่อง ๆ เหลี่ยมมุมแล้ว ก็ยิ่งดูจะช่วยแกะไม่ได้ ถนัดนัก แถมพอลงมือช่วย..ก็ดันกลับไปพันกันหนักเพิ่มขึ้นไป อีก
สุดท้าย .. ชายหนุ่มจึงอาสาว่าจะลองแกะดูบ้าง
อิงจันทร์ไม่มีทางเลือก จึงจำใจโอบไหล่เขาเอาไว้แบบ หลวม ๆ เพื่อพยุงตัว เบือนหน้าหลบใบหน้าคร้ามคมที่ต้องก้ม ลงมองกระดุมให้ชัดถนัด
และด้วยกิริยาอาการหยุกหยิก ๆ ของใบหน้าเขาแถว ข้างใบหูเธอ..นี่ก็..เอิ่มมมมม.. ดู ๆ จะส่อเค้าอีโรแมนติคซีนอยู่ นิด ๆ ซะมัด!!
นี่ถ้าเผื่อใครไม่รู้มองผ่านสายฝนเข้ามาได้ล่ะก็คงจะเห็น ภาพเป็นว่าสาวไทยกับหนุ่มฝรั่ง .. กำลังซุกไซ้ซอกคอนัวเนียน กันจนไม่อายผีฟ้า ผีป่ากันอยู่แน่ ๆ เลยเชียว เพราะยิ่งตอนนี้ แม่ค้าก็ไม่ได้ยืนอยู่เป็นสักขีพยาน เพราะนางกำลังเดินกลับ เข้าไปเก็บไม้กวาดไว้ที่หลังร้าน โดยมีลูกชายเดินอมมือ..เกาะ ชายผ้าเดินตามนางไปต้อย ๆ ด้วยกันอีกน่ะ
โชคดีนักที่ฝนตกหนัก ร้านค้ากับปั๊มจึงเงียบลูกค้ามาตั้ง แต่ก่อนหน้าที่ทั้งสองจะเข้ามาหลบพายุฝน ดังนั้นจึงมีแค่แม่ค้า ลูกชาย และก็เธอกับเขาเท่านั้น ที่อยู่ในเหตุการณ์ชุนละมุนกัน ครั้งนี้
"อุ้ย!!"
เผลอตกใจจนอุทานออกมาเบา ๆ ให้ได้ยินกันสองคนไม่ ได้ เพราะข้อนิ้วของชายหนุ่ม..มันบังเอิญปัดไปโดนผิวเนินเนื้อ ขาว ๆ ที่โผล่เนื้อผ้ากำมะหยี่สีขาวของเสื้อแขนกุดตัวในโดย ไม่ได้ตั้งใจ
"อาขอโทษค่ะ .. ไม่ได้ตั้งใจ"
เขาอ้อมแอ้มออกมาราวคนกำลังสำลัก .. ติดคอ
เธอก็รู้อยู่นั่นแหล่ะน่า..ว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจ
อากาศรอบตัวช่วงฝนตกค่อนข้างเย็น ก็ยังดีที่อิงจันทร์ นั้นชินกับความหนาวเลยไม่ค่อยเดือดร้อนเท่าไร แต่ไออุ่นจน เกือบร้อนจากลมหายใจของคนที่ยืนอยู่ใกล้นั่น มันกลับทำให้ อิงจันทร์ตัวสั่นได้มากกว่าอากาศเย็นรอบ ๆ ตัวเสียอีก และมัน ก็เป็นอาการที่ไม่พ้นไปจากคนที่ยืนอยู่ใกล้ชิดจะละเลย
"หนาวหรือคะ?"
เสียงกระซิบห่วงใยถามขึ้นมาเบา ๆ ในภาษาอันไพเราะ ของเขา
"ปละ เปล่าค่ะ ..เอ่อ.. ค่ะ นิดหน่อย"
อิงจันทร์ตอบเขากลับไปด้วยความสับสนของตนเอง
"อีกครู่หนึ่งค่ะ ใกล้จะหลุดแล้ว"
คำพูดที่แสนจะธรรมดา ๆ แต่ในสถานะการณ์ที่อิหลัก อิเหลอกันมากขนาดนี้ กลับทำให้สองหนุ่มสาวที่ต่างคนก็ต่างตี ความไปกันซะไกลลิบ ๆ ...
จึงต่างคนก็ต่างหน้าแดง หูแดงให้กันและกันอีกครั้ง
อิงจันทร์ไม่กล้าจะพูดอะไรออกมาอีก เพราะระหว่างที่ คุยกัน .. มันก็ต้องหันไปมองหน้าเขาด้วยความเคยชิน .. ดังนั้น อาการกิริยานี้ จึงหลีกหนีได้ไม่พ้น..ที่ริมฝีปากของทั้งสอง..ก็ ต้องชิดมาแนบ..แทบจะบรรจบกัน
จน ... เอิ่มมมมมมม .. คือ .. o///o"
อร้ายยยยยยยยยย!!!
สาวน้อยกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ เพราะเริ่มรู้สึกถึง ริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง .. เผลอแลบลิ้นไปแตะมุมปาก ตามสัญชาตญาณโดยไม่ทันคิดและชะงักอาการ
มีเสียงครางเบา ๆ ออกมาจากลำคอ
โอ้ย!?!...ของใครสักคนกันล่ะนี่...?!!?
แล้วก็แล้วกันซี!!! ..เจ้าเสียงทุ้ม ๆ แบบนั่นน่ะ.. มันไม่ใช่ เสียงของเธอแน่ ๆ นะคะ!!
ร่างสูงแกร่งคงจะอดใจไว้ไม่ไหว เผลอก้มหน้ามาอีกนิด จนริมฝีปากแทบจะได้ไออุ่น .. แตะสัมผัสกันและกัน
แต่จู่ ๆ เขาก็ตัดสินใจ .. ผละใบหน้าเข้มคมหันออกไป อีกทางจนได้
อิงจันทร์ค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจที่เผลอกั้นเอาไว้เมื่อครู่
หัวใจยังเต้นตึกตัก ๆ ตักตัก..ปานมันจะถล่มทลายอยู่นะ ในตอนที่มองดูเขาหันกลับไปตั้งสมาธิกับงานหนักตรงหน้า ..
อีกครั้งที่สาวน้อยเยือนหน้าหนี .. แอบกลืนน้ำลายฝืด ๆ
'ผิดหวัง' ..หรือ.. 'โล่งใจ'
มันแยกกันออกมาไม่ได้เลยจริง ๆ
**********
ต้องการอ่านนิยายเล่มนี้เต็มเนื้อเรื่อง
หรือใช้คำค้นว่า
แตะรับ Link เพื่อโหลดเล่มเต็มได้ที่รูปภาพนะคะ สู้ๆ
คลิกไปอ่านนิยายทุกตอนได้ตรงนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น